Glucose bij korte baan duiven..

Glucose bij korte baan duiven..

Wij melkers gaan er altijd vanuit, dat een korte baan duif, het voordeel heeft om op een juiste manier gebruik te maken van zijn glucose. Om op die manier zijn kop, spieren, hart en lever zo goed mogelijk bij de les te houden. Ik ben het hier van harte mee eens, maar wat me op dit onderwerp heeft gebracht is de wijze waarop een melker dit zogeheten verbrandingsproces kan begeleiden. Immers, een duif met bv diabetes, die zal je niet zo snel vinden op je hok. En dat komt om dat een duif hiervoor een veel te slimme alvleesklier heeft, die zich qua insuline op en afbouw niet zo maar in de war laat brengen, zoals bij ons mensen soms het geval is.

Nu is insuline wel een heel interessant iets in een duif, want van nature is dit een hormoon aanmaker, die zowel iets kan opbouwen als afbreken. Maar ik heb het idee dat dit insuline hormoon zich niet altijd even zo actief opstelt, door dat enorm afhankelijk is van een lever, die meer dan gemiddeld instaat is om dit hormoon goed af te breken. Dus, je kan wel heel sterk rekenen op een gezonde alvleesklier, echter wanneer de lever niet optimaal functioneert, dan komt een duif alsnog in de problemen.

Maar wat wij melkers in de regel doen is het opvoeren met bv maïssoorten, die dan een lever moet bijstaan om ergens tussen zijn eigen leverproces in, de glucose vrij te maken om vandaar uit de alvleesklier aan te sporen om insuline hormonen aan te maken. Terwijl je toch zou mogen verwachten, dat een maag en darmstelsel, dit werk voor zijn rekening zou nemen. Nou, voor een heel klein deel is dat ook zo. Want in de maag leven weer andere hormonen, die de eerste glucose vrijmaken om de binnenkant van de darmen enigszins ontlasten van deze (zware) arbeid.

Echter, hoe je het ook invult, het vrijmaken van glucose uit bv maïs, het leeuwenaandeel van dit werk, wordt geleverd door de lever en zijn galproductie. Die op zijn beurt weer de alvleesklier hormonen wakker roept om hier een zo goed en actief mogelijk glucoseketen van te maken. Of repareren, wanneer een duif zijn vlucht naar huis is begonnen, want elke vleugelslag, zo moet je rekenen, kost hem een reparatie activiteit van inderdaad zijn alvleesklier.

Het misschien wel aller typische bij een korte baan duif is dat het in goeden doen, altijd eerst wil kiezen voor zijn leverfuncties. Ik bedoel, dit in tegenstelling tot bij een marathonduif, want die blijft volgens mij vooral gericht op zijn maag, darmfunctie. Maar hier kom ik een andere keer nog op terug, want dit is een heel moeilijk uiteen te zetten onderwerp.

Zelf heb ik het voornemen, wanneer ik weer zelf aan de slag kan binnen de actieve duivensport om me niet langer druk te maken om de relatie alvleesklier en lever, plus maag en darmkanaal. Als het gaat om het aanmaken van die hele waardevolle glucoseketens. Maar me louter en alleen te richten op de lever, want dit superorgaan is in mijn visie, toch de enige die onze duiven qua bloed zuiver weet te houden. En hoe gezonder het is, des te beter het bloed kan worden gevoed met de juiste glucoseketens om bv de kop van een duif schoon te houden. Want is de kop niet schoon, dan kun je een mooie uitslag wel zo goed als vergeten zo lijkt mij.

Nawoord

Een schone en heel goed functionerende lever, zal een duif meer dan gemiddeld bijstaan in het optimaal zuiver houden van het bloed, waardoor andere organen w.b.t. de glucose op en afbouw, zich veel beter op hun eigen gezond functioneren kunnen richten. Je zou het zelfs als volgt kunnen zien: de lever is en moet de baas zijn, op het gebied van de glucose behoefte van een duif. En de andere daarbij behorende organen, zoals zelfs de alvleesklier, die moeten zich hier ondergeschikt maken. Zo niet, dan heb je te maken met zoiets als een muitende bemanning, die de baas (lees de lever) van het schip willen gooien, zonder te beseffen dat ze nu eenmaal niet zonder hem kunnen. Want geen van allen hebben de kwaliteit in huis om het bloed zo zuiver mogelijk te houden.

Rob Van Hove